"ปิดบังใบหน้าขณะขมขืน แต่มีการเรียกชื่อกันไปมา"

ผู้ต้องหาที่ ๑พาผู้เสียหายกลับจากงานเลี้ยงวันเกิดของผู้ต้องหาที่ ๑ เพื่อไปส่งบ้านแต่กลับเลี้ยวรถเข้าข้างทางซึ่งมีชายหลายคนใช้ผ้าปิดบังใบหน้ามองเห็นแต่ลูกตารออยู่ ผู้ต้องหาที่ ๑ ใช้มือปิดตาผู้เสียหายขณะคนอื่นทำการขมขืน เมื่อขมขืนเสร็จผู้ต้องหาที่ ๑ และที่ ๒ พาผู้เสียหายไปส่งบ้าน แม้ขณะขมขืนคนร้ายอื่นนอกจากผู้ต้องหาที่ ๑ จะใช้ผ้าคลุมใบหน้ามองเห็นแต่ลูกตาแต่ก็มีการเรียกชื่อกันในขณะทำการขมขืนรวมทั้งเรียกชื่อผู้ต้องหาที่ ๘ ด้วย โดยก่อนเกิดเหตุผู้เสียหายพบผู้ต้องหาที่ ๘ ที่บ้านผู้ต้องหาที่ ๑ ด้วย น่าเชื่อว่าผู้เสียหายจดจำลักษณะรูปร่างท่าทางของผู้ต้องหาที่ ๘ ได้ ทั้งเมื่อพนักงานสอบสวนให้ผู้เสียหายชี้ตัวผู้ต้องหาที่ ๘ ผู้เสียหายก็สามารถชี้ตัวผู้ต้องหาที่ ๘ ได้ถูกต้อง และผู้เสียหายให้การทันทีต่อพนักงานสอบสวนหลังเกิดเหตุ จึงน่าเชื่อว่าผู้ต้องหาที่ ๘เป็นหนึ่งในคนร้าย แม้นางสาว ก. คู่รักของผู้ต้องหาที่ ๘ ให้การว่าผู้ต้องหาที่ ๘ กลับบ้านและพักนอนกับพยานในวันเกิดเหตุก็ตามก็เป็นการให้การหลังเกิดเหตุเป็นเวลากว่า ๑ ปัี จึงไม่น่าเชื่อถือ น่าเชื่อว่าเป็นการให้การเพื่อช่วยเหลือผู้ต้องหาที่ ๘ ชี้ขาดให้ฟ้องผู้ต้องหาที่ ๘ ฐานร่วมกันขมขืนกระทำชำเราโดยใช้กำลังประทุษร้ายอันมีลักษณะเป็นการโทรมหญิง ชี้ขาดความเห็นแย้ง ๔๖๙/๒๕๕๑
ข้อสังเกต ๑.แม้คนร้ายจะใช้ผ้าปิดหน้ามองเห็นแต่ลูกตา แต่ขณะขมขืนได้มีการเรียกชื่อกันไปมารวมทั้งชื่อของผู้ต้องหาที่ ๘ ด้วย โดยก่อนเกิดเหตุในงานเลี้ยงวันเกิดผู้เสียหายได้พบผู้ต้องหาที่ ๘ ในงานเลี้ยงด้วย จึงน่าจดจำท่าทางของผู้ต้องหาที่ ๘ และคนร้ายที่ใช้ผ้าปิดหน้าว่าเป็นคนเดียวกันกับผู้ต้องหาที่ ๘หรือไม่อย่างไร ทั้งการที่ผู้เสียหายให้การยืนยันต่อพนักงานสอบสวนในทันทีว่าหนึ่งในคนร้ายคือผู้ต้องหาที่ ๘ และสามารถชี้ตัวผู้ต้องหาที่ ๘ ได้ถูกต้อง โดยผู้เสียหายไม่เคยมีสาเหตุโกรธเคืองกับผู้ต้องหาที่ ๘ มาก่อน จึงไม่น่าเชื่อว่าผู้เสียหายจะให้การปรักปรำผู้ต้องหาที่ ๘ จึงน่าเชื่อว่าให้การตามความเป็นจริง
๒.คำให้การของนางสาว ก. ซึ่งเป็นคู่รักผู้ต้องหาให้หลังเกิดเหตุ ๑ ปีน่าเชื่อว่าให้การเพื่อช่วยเหลือผู้ต้องหา หรืออาจให้การตามความเป็นจริง แต่ก่อนหน้าที่ผู้ต้องหาที่ ๘ จะไปอยู่กับนางสาว ก. ผู้ต้องหาที่ ๘ อาจขมขืนกระทำชำเราผู้เสียหายก่อนแล้วจึงกลับไปหานางสาว ก. ที่บ้านก็ได้ และปัญหาที่น่าคิดคือเหตุการณ์ผ่านไปถึง ๑ ปี นางสาว ก. จำได้อย่างไรว่าในวันเกิดเหตุนั้นตนทำอะไรที่ไหนกับใคร แม้เวลาผ่านไปเพียง สองสามวันหรือสองสามเดือนคนเรายังจำไม่ได้เลยว่าวันนั้นทำอะไรที่ไหนกับใคร กินข้าวที่ไหนกับใคร ทานอะไรบ้าง
๓.คดีมีประเด็นเพียงผู้ต้องหาที่ ๘ ทำผิดหรือไม่อย่างไรเท่านั้น