คําพิพากษาศาลฎีกาที่ 494/2563
ชิงทรัพย์โดยมีหรือใช้อาวุธและโดยใช้ยานพาหนะ
ป.อ. มาตรา 339 วรรคสาม ประกอบมาตรา 340 ตรี
พฤติการณ์ที่จําเลยที่ 2 ขับรถยนต์มาจอดปาดหน้ารถจักรยานยนต์ผู้เสียหาย แล้วจําเลยที่ 1 ใช้อาวุธ มีดพับแทงผู้เสียหายจนได้รับบาดเจ็บ และจําเลยที่ 2 ถืออาวุธมีดทรงหัวตัดขนาดใหญ่ชี้มาที่ผู้เสียหายและเดินเข้าไปหาผู้เสียหาย จนทําให้ผู้เสียหายต้องวิ่งหลบหนีไปหลบซ่อนตัวในป่าริมถนน โดยมีจําเลยที่ 2 วิ่งไล่่ติดตาม แต่ไม่ได้ตามผู้เสียหายเข้าไปในป่าเพื่อทําร้ายต่อ แล้วจําเลยทั้งสองเอารถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายไปแสดงให้เห็นว่า จําเลยทั้งสองมีเจตนาประสงค์ต่อทรัพย์ และได้ลงมือกระทําการลักทรัพย์หรือชิงทรัพย์ตั้งแต่ในครั้งแรกแล้ว และจากข้อเท็จจริงที่จําเลยทั้งสองนํารถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายไปจอดทิ้งไว้บริเวณข้างทาง แม้ไม่มีลักษณะซุกซ่อน แต่จุดที่จอดก็มีระยะทางอยู่ห่างจากที่เกิดเหตุมาก ทั้งอยู่คนละ อําเภอ และอุปกรณ์ของรถจักรยานยนต์บางส่วนหายไปรวมทั้งกุญแจรถ การกระทําของจําเลยทั้งสองดังกล่าวแสดงให้เห็นว่ามุ่งประสงคฺต่อผลในการแสวงหาผลประโยชน์จากทรัพย์สินโดยแท้จริง การกระทําของจําเลยทั้งสองจึงมีเจตนาทุจริตในการลักทรัพย์ หาได้มีเจตนาเพียงต้องการทําร้ายร่างกายผู้เสียหายเพียงอย่างเดียวไม่ การกระทําของจําเลยที่ 2 จึงเป็นความผิดฐานร่วมกันชิงทรัพย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น